Mehria Afzali, Taliban şiddetinden kaçan Afganistan’ın ilk kadın televizyonu Zan TV’de siyasi programlarından sorumlu gazeteci. Mehria artık ailesi ile birlikte Türkiye’de yaşıyor. Hayatta kalmak, ailesi ve kendisi için yeni bir gelecek kurabilmek için bir gece içinde mülteci olmaya karar verdi.. Taliban’a rağmen gazetecilik yaptı. Afganistan’ın en bilinen kadın televizyoncularından biriydi. Her sohbette, mesleğine aşık olduğunu söylüyor ve Türkiye’de de mesleğini yapabilmek için çabalıyor. Medyaport olarak Mehria’ya kulak verdik; genç bir kadın gazetecinin mülteciliğe uzanan hikayesini anlatmasını istedik. Mehria, Afganistan’da, kan davasını önlemek adına kuzeninin yerine zorla evlendirilmesini, duygularını ve kız çocuğu doğurduğu için dışlanmasını yazdı:
Afganistan’da geleneklere göre evlendikten sonra gelin ilk kırk gün evde kalır. Ben de kırk gün evde kaldım, kırk birinci gün eşimin annesi geldi. Benden erkek bebek beklediklerini söyledi. Gülümsedim, gözlerinin içine bakarak. Kız ya da erkek anne olmaya hazır değildim, evliliğe hazır olmadığım gibi.
Aradan iki ya da üç gün geçti. Akşam eşim Abdül’e annemleri özlediğimi söyledim. Ertesi gün işe giderken annemlere bıraktı. Çok özlemiştim. Kuzenlerim çocukları için bahçeye kaydırak almış. Bahçede çocuklarla oynarken kaydıraktan kaydım. Bir ara kaydıraktan pat diye yere düştüm, toparlandım çocuklarla oynamaya devam ettim. Birkaç saat sonra karnımda şiddetli bir ağrı başladı. Her dakika artıyordu, kanamamın olduğunu fark ettim. Bir süre sonra bayılmışım. Aile büyükleri beni hastaneye götürmüş. Hamileymişim ve bebek düşmüş. İki gece hastanede kaldım, taburcu olduktan sonra Abdül ile yaşadığımız eve döndük.
Eşimin annesi Abdül’e ilk çocuğunu düşüren kadının diğer çocuklarını da düşürebileceğini, artık yaşının ilerlediğini, eve ikinci bir gelin getirmesinin iyi olacağını söyledi.
Abdül’ün bana karşı davranışları nazikti. Sevdiğini, önemsediğini hissettiriyordu. Annesinin üzerime kuma getirme isteğini önceleri duymazdan geldi. Fakat kayınvalidem çok ısrarcıydı. Abdül’e yeni bir kız bulundu. Eşim Abdül de annesine karşı gelmedi. Bir gün bana “Annemin bulduğu kız ile evleneceğim. Her ikinizin de evi ayrı olacak. Haftanın belli günleri diğer eşimle kalacağım” dedi. Abdül’e asla kabul etmeyeceğimi, eğer yeniden evlenecekse önce benden boşanması gerektiğini söyledim. Abdül şaşkınlıkla gözlerime bakıyordu. Sanırım boşanmak isteyeceğimi hiç aklına getirmiyordu. Bir süre sonra odama geldi ve beni sevdiğini, üzmek istemediğini ve asla boşanmak istemediğini, ikinci evliliği yapmayacağını söyledi.
Kararını annesine de söyledi. Okullar açıldı üniversite ikinci sınıfa devam ediyordum. Abdül eğitimime karışmadı. Bir gün eve geldim çok çok halsizdim ve midem bulanıyordu, istifra etmeye başladım. Doktora gittik, kontroller sonunda bir buçuk aylık hamile olduğumu öğrendim.
Fakat doktor üç ay önce düşük yaptığım için hamileliğimin riskli olabileceğini söyledi. Hem benim hem de bebeğin sağlığı için aylık iğnelerden kullanmaya başladım.
Aradan iki ay geçtikten sonra bebeğin cinsiyetinin kız olduğunu öğrendik. Abdül ve ailesi erkek bebeğe kendilerini hazırlamıştı. Çok sinirlendiler, kız bebek istemediklerini söylediler. Hamileliğim boyunca kayın validem benimle ilgilenmedi.
Kızımı dünyaya getirdim. İsmini Büşra koydum. Bebeğime kendim baktım. Abdül de zamanla kızına ilgi göstermeye başladı. Kızım yedi aylıkken okullar açıldı ve ben okuluma başladım. Büşra’ya annem bakıyordu. Yine okuldan döndüğüm bir gün midem bulanıyordu. Hamile olduğumu anladım. Akşam Abdül’e söyledim. Ertesi gün doktora gittik. Tahminim doğruydu. Yeniden hamileydim ama ikinci anneliğe kendimi hazır hissetmiyordum. İkinci bebeğimin de cinsiyetinin kız olduğu öğrenilince kayınvalidem çok öfkelendi. Abdül, yanımda olduğunu ve annesinin tepkilerine kulak asmamamı öğütledi.
Abdül’ün evde olmadığı bir gün bebeğimi düşürmem için beni ölesiye dövdü kayınvalidem. Bebek düşmedi. Abdül eve geldiğinde halimi görünce bir daha yapmamasını söyledi. Ama kayınvalidem bebeği düşürmem için beni dövmeyi sürdürdü. Abdül annesinden gizli hastaneye götürdü. Doktor muayene ederken “Paşam sağlıklı” dedi. Ben de Abdül de şaşkınlıkla “erkek mi?” diye sorduk. Doktor, daha önceki muayenede bebeğin kendisini tam göstermediğini, o nedenle kız dediğini söyledi. Sonra tekrar ekrana baktı ve kendinden emin “erkek” dedi. Muayeneden çıktıktan sonra doğum yapana kadar kimseye söylememe kararı aldık. Kayınvalidem doğum yapana kadar bana kötü davranmayı sürdürdü. Doğuma da gelmedi. Abdül, doğum sonrası eve giderek annesine erkek bebek doğurduğumu söylemiş. Kayınvalidem hastaneye geldi. Erkek torunlarını çok sevdiler.
Üniversitenin bitmesine bir yıl kalmıştı artık. Mezun olduğumda öğretmen olma hakkım vardı. Fakat hayalim gazetecilikti. Bir gün ulusal bir televizyon kanalının muhabir alım ilanını gördüm. Ertesi günü gidip başvuruda bulundum.
DEVAM EDECEK…
